W oczekiwaniu na 17. edycję Millennium Docs Against Gravity, która odbędzie się od 4 do 13 września 2020 roku, prezentujemy zestaw hitów z poprzednich edycji festiwalu, dzięki którym ruszycie w podróż do różnych zakątków świata, nie wychodząc z domu. Oto dziewięć tytułów dostępnych na platformach VOD polecanych przez Dyrektora Festiwalu, Artura Liebharta. Już niedługo poinformujemy o nowej platformie, na której zobaczycie wszystkie nasze najlepsze filmy i wiele więcej!
Zamknij się i graj na pianinie (Shut Up and Play the Piano)
reż. Philipp Jedicke
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy/zamknij-sie-i-graj-na-pianinie-caly-film-online/zx7w8g4
Filmowy portret pochodzącego z Kanady muzyka i pianisty Chilly Gonzalesa, którego prawdziwe nazwisko brzmi Jason Charles Beck. Ekscentryczny twórca i performer, głównie muzyki electro i electro-soul, wirtuoz pianina i kompozytor inspiruje i zachwyca. Współpracował z takimi artystami jak: Feist, Jarvis Cocker, Peaches, Daft Punk, Drake, czy Louise Austen i Taylor Savvy. Za każdym razem, gdy wydaje się, że publiczność w końcu go rozgryzła, robi radykalny zwrot i zrywa z jej oczekiwaniami. Ciągły ruch i zmiana wydają się definiować życie i karierę sceniczną muzyka, u którego zwątpienie i megalomania okazują się po prostu dwiema stronami tej samej monety. Film stara się uchwycić figlarność i przewrotność Chilly Gonzalesa. Wykorzystując obszerne archiwum wideo ukazuje biografię i oryginalną osobowość artysty. Śledzimy pełną megalomanii i muzyki podróż Gonzalesa od berlińskiej sceny punkowej do najlepszych na świecie filharmonii. Jedno zaprzecza w niej drugiemu.
Przeżyć: metoda Houellebecqa (To Stay Alive: A Method)
reż. Arno Hagers, Erik Lieshout, Reinier van Brummelen
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy/przezyc-metoda-houellebecqa-caly-film-online/c20lnzc
W 1991 roku nikomu wówczas nieznany Michel Houellebecq opublikował esej „Rester vivant" (ang. „To Stay Alive"). Był wówczas pogrążonym w depresji rozwodnikiem, administratorem sieci komputerowej, próbującym swoich sił w poezji. Zapewne nie śniło mu się, że za parę lat zostanie jedną z największych gwiazd światowej literatury, niemalże prorokiem pokolenia singli, dla jednych wieszczem moralnego upadku Zachodu, dla innych ostatnim sprawiedliwym, walczącym o jego przyszłość – pisarzem, do którego przyznaje się zarówno lewica, jak i prawica, a każda z zupełnie innych powodów. Skromnym objętościowo tekstem zafascynował się sam Iggy Pop, który w rozterkach pisarza znad Sekwany rozpoznał ból towarzyszący mu przez wiele lat na scenie. Gwiazdor jest przewodnikiem po całym filmie – w zaciszu swojego ogrodu w Miami rozsmakowuje się w soczystych fragmentach houellebecqowskiej frazy. Reżyser, choć opowiada o szaleństwie, od którego nie ma ucieczki, nie odmalował filmu w czarnych barwach. Sam określał go jako „feel-good movie about suffering", dbając umiejętnie o rozłożenie akcentów komicznych i tragicznych.
MATANGI/MAYA/M.I.A.
reż. Stephen Loveridge
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy/matangimayamia-caly-film-online/j7cvj25
Budzi kontrowersje, jest niepokorna, balansuje na granicy dobrego smaku, a na scenie wykrzykuje odważne teksty. Naczelna buntowniczka branży muzycznej, na której płyty fani czekają z niecierpliwością. Pochodząca ze Sri Lanki Mathangi "Maya" Arulpragasam, znana szerzej pod pseudonimem M.I.A., to wokalistka, kompozytorka i producentka, która łączy w swojej twórczości wiele różnych gatunków, w tym hip-hop, ragga, dancehall i electro. Bezkompromisowa, szczera i dosadna, zbudowała waleczny i buntowniczy wizerunek sceniczny, stojąc często w opozycji do polityki zachodniego świata, wyrażając niepopularne opinie i wątpliwości na temat jej mechanizmów. Film pokazuje w jaki sposób M.I.A wykorzystuje muzykę pop jako narzędzie polityczne i dlaczego tak bardzo zależy jej na byciu outsiderką zbuntowaną wobec ograniczeń, niesprawiedliwości systemu, hipokryzji i zakłamania politycznego.
Zjadanie zwierząt (Eating Animals)
reż. Christopher Dillon Quinn
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy/zjadanie-zwierzat-caly-film-online/4d08mqd
Skąd tak naprawdę pochodzą kupowane przez nas jaja, nabiał i mięso? Film opowiada o początkach końca hodowli przemysłowej. Wyprodukowany z udziałem Natalie Portman i pisarza Jonathana Safrana Foera jest adaptacją jego słynnej książki pod tym samym tytułem, która stara się znaleźć odpowiedź na to istotne pytanie, ukazując, że hodowla przemysłowa to najgorsza rzecz, jaką ludzie kiedykolwiek zrobili zwierzętom. Reżyserowi udało się dostać z ukrytą kamerą do ściśle chronionych zakładów przetwórstwa żywności i ukazać, co dzieje się za ich zamkniętymi drzwiami. Oglądamy przerażające warunki, w jakich żyją zwierzęta i atmosferę, jaka towarzyszy ich zabijaniu. Poznajemy również historię kilku rolników, którzy świadomie zdecydowali się odrzucić koncepcję hodowli przemysłowej i tym samym wytworzonych w ten sposób towarów na rzecz powrotu do korzeni. Film przedstawia znaną nam wszystkim alternatywę, czyli tradycyjny sposób hodowli zwierząt, negując tym samym stosowane przez ostatnie dekady praktyki w tym zakresie.
Scena zbrodni (The Act of Killing)
reż. Joshua Oppenheimer
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy-dokumentalne/scena-zbrodni/db8x8hx
W 1966 roku, czyli w ciągu roku od puczu wojskowego w Indonezji, reżimowe organizacje paramilitarne Panczaszila zamordowały ponad milion ludzi. Wystarczyło być Chińczykiem, intelektualistą, a przede wszystkim podejrzanym o sprzyjanie komunistom. Te niewiarygodne zbrodnie pozostały bez kary. Dziś sprawcy są uprzywilejowanymi obywatelami, a odziały paramilitarne owiane są legendą walki o demokrację.Reżyser Joshua Oppenheimer spędził siedem lat z „emerytowanymi” dowódcami brygad śmierci w Indonezji. Członkowie tych brygad z dumą opowiadają przed kamerą o swojej „walce” o wolność i demonstrują efektywne sposoby mordowania. Praca przy filmie obiera jednak nieoczekiwany kierunek. Bohaterowie zaczynają zastanawiać się nad tym, co zrobili. Tylko niektórzy odczuwają jednak jakąkolwiek skruchę, a rekonstrukcja makabrycznych zdarzeń sprzed 50 lat staje się w efekcie wstrząsającą psychodramą i okazuje się dla morderców bardziej realna od rzeczywistości.
Stroiciel Himalajów (Piano to Zanskar)
reż. Michał Sulima
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy-dokumentalne/stroiciel-himalajow/cxyygl4
W 2013 roku do londyńskiego warsztatu Desmonda Gentle na Camden Market trafia klientka z prośbą o dostrojenie pianina. Jest nauczycielką, poślubiła mężczyznę z Ladakh w Himalajach i planuje przenieść się do 1000-letniej wioski w stanie Zanskar. Opłakuje fakt, że lokalna szkoła nie ma pianina. Mieści się w jednej z najbardziej odizolowanych osad na świecie, położonej na wysokości 4267 metrów nad poziomem morza. Na swoje 65. urodziny Desmond postanawia podjąć się trudnego wyzwania. Wyrusza w podróż z Londynu w głąb indyjskich Himalajów ze 100-letnim pianinem, transportowanym przez górskie przełęcze z pomocą jaków i kuców. Miejscem docelowym jest szkoła podstawowa w Lingshed. Jeśli mu się uda, będzie to najwyżej położone miejsce, na które kiedykolwiek wniesiono pianino i jednocześnie największe osiągnięcie w jego 40-letniej zawodowej karierze. Będzie to również symboliczny triumf muzyki, która w ten sposób połączy różne kultury i światy.
The War Show (The War Show)
reż. Obaidah Zytoon, Andreas Dalsgaard
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy-dokumentalne/war-show/esl5yw2
Gdy Arabska Wiosna dotarła do Syrii, lokalna didżejka radiowa Obaidah Zytoon wraz z grupą przyjaciół dołączyła w marcu 2011 roku do protestów przeciwko Basharowi al-Asadowi. Pełna euforycznej wiary, że Syria zmienia się na lepsze, wraz z zaprzyjaźnionymi artystami i aktywistami zaczęła filmować wspólne rewolucyjne doświadczenia i dziejące się wokół nich wydarzenia. Gdy minęło kilka lat, okazało się jednak, że optymistyczne marzenia o wolności i nadzieje na lepszą przyszłość szybko zastąpiła rzeczywistość pełna represji, przemocy, wymuszonej emigracji i ekstremizmu. Zytoon wraz z przyjaciółmi nakręciła 300 godzin materiału, a reżyser wyselekcjonował i zmontował wybrane fragmenty archiwalnych nagrań, tworząc wyjątkowy film, który różni się od innych obrazów na temat rewolucji w Syrii.
W drodze do Jah (Journey to Jah)
reż. Moritz Springer, Noël Dernesch
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy-dokumentalne/w-drodze-do-jah/8f5kl55
Reggae od pokoleń odciska swe piętno na europejskiej scenie muzycznej. Jednak mało kto wie, że jego przesłanie ma charakter zarówno polityczny, jak i duchowy. Reggae łączy w sobie bunt, muzykę i potrzebę religijności. Chodzi o to, aby poprzez muzykę głosić uduchowiony przekaz oraz idee ruchu Rastafari. W reggae liczy się dążenie do wolności, duchowa obietnica zbawienia i nadzieja na lepszy świat. Film „W drodze do Jah” portretuje dwóch najpopularniejszych europejskich muzyków uprawiających ten gatunek muzyki: Gentlemana i Alborosiego, a także ich poszukiwania prywatnego oraz zawodowego spełnienia na Jamajce. Obaj zabierają nas w niezapomnianą muzyczną podróż, pokazując jednocześnie kraj pełen magii i kontrastów.
La Chana - królowa flamenco (La chana)
reż. Lucija Stojevic
ZOBACZ NA VOD: https://vod.pl/filmy/la-chana-krolowa-flamenco-caly-film-online/znlwsj0
Film przybliża postać Antoniny Santiago Amador – zwanej „La Chana”, legendarnej cygańskiej tancerki, jednej z największych gwiazd flamenco. La Chana za sprawą niezwykłego poczucia rytmu, innowacyjnych rozwiązań i przede wszystkich pasji oddawanej w tańcu zyskała ogromne uznanie i popularność w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Reżyserka obrazuje intymny portret tej wielkiej artystki, przedstawiając tragiczne przyczyny jej zejścia ze sceny i wielki powrót po niemal dwóch dekadach nieobecności. "Urodziłam się, aby tańczyć” – mówi La Chana. Jej tańcem zachwycił się m.in. Peter Sellers. Królowa flamenco zagrała w jego filmie The Bobo (1967). Reżyser chciał pomóc jej w karierze w Hollywood. Jednak La Chana niespodziewanie zeszła ze sceny u szczytu swojej kariery. Przyczyny tej decyzji odkrywa Lucija Stojevic w swoim filmie, wykorzystując bogaty materiał archiwalnych nagrań tańca cygańskiej królowej. W filmie uczestniczymy w przygotowaniach La Chany do powrotu na scenę.
