Rozpoczął się Festiwal Filmowy w Wenecji, podczas którego programerzy Millennium Docs Against Gravity szukają najlepszych filmów dokumentalnych. Dwa już zostały wybrane do programu 22. MDAG, który odbędzie się od 9 do 18 maja 2025 roku w kinach oraz od 20 maja do 2 czerwca online na mdag.pl! To historia Leni Riefenstahl oraz spojrzenie na wojnę w Ukrainie.
Przyglądamy się im bliżej a już niedługo podzielimy się informacjami o kolejnych tytułach z Wenecji, które polska publiczność zobaczy po raz pierwszy w maju!
„Riefenstahl”, reż. Andres Veiel
Leni Riefenstahl jest uważana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci XX wieku. Jej filmy, „Triumf woli" i monumentalna „Olimpiada," doskonale ukazują perfekcyjnie inscenizowany kult ciała oraz nazistowską celebrację wyższości i zwycięstwa. Jednocześnie obrazy te wyrażają pogardę dla niedoskonałych i słabych. Estetyka Riefenstahl jest dziś bardziej obecna niż kiedykolwiek wcześniej — ale czy to samo można powiedzieć o przekazie, jaki niesie? Film szuka odpowiedzi na to pytanie, wykorzystując filmy dokumentalne Riefenstahl, ale także prywatne nagrania, zdjęcia i listy. Andres Veiel umieszcza fragmenty jej biografii w szerszym kontekście historycznym. Jak to możliwe, że mogła stać się czołową reżyserką III Rzeszy, jednocześnie nieustannie zaprzeczając bliskim związkom z Hitlerem i Goebbelsem?
Reżyser Andres Veiel tak mówi o swoich założeniach: „Teraz, jak i wtedy, wizualne światy Riefenstahl opowiadają o triumfie. Triumfie nad wątpliwościami, ambiwalencją, domniemaną słabością i niedoskonałością. Patrząc na współczesny świat, film o Riefenstahl stał się dla mnie pilną koniecznością. Jej obszerna spuścizna, zreinterpretowana w świetle prywatnych materiałów, dała nam możliwość nowego spojrzenia na ponadczasowy urok imperialnej wielkości i potrzebę gloryfikacji muskularnych, doskonałych i zwycięskich ciał. To pragnienie znów staje się coraz bardziej widoczne”.
„Songs of Slow Burning Earth”, reż. Olha Zhurba
Krajobrazy, sporadyczne rozmowy i spotkania oraz dźwięki, które pojawiają się i znikają, tworzą „Songs of Slow Burning Earth". Ten audiowizualny dziennik śledzi subtelne przemiany w ukraińskim społeczeństwie, które nastąpiły w efekcie zanurzenia Ukrainy w otchłani totalnej wojny. Film powstawał przez dwa lata w różnej odległości od linii frontu. Rozedrgane akordy paniki i grozy z pierwszych tygodni rosyjskiej inwazji powoli przechodzą w otępiałą ciszę akceptacji śmierci i zniszczenia, które ostatecznie stają się tragiczną normalnością dla lokalnej ludności. Równocześnie pozostają tylko odległym echem dla reszty świata. Na tle (meta)fizycznego krajobrazu zbiorowej katastrofy nowe pokolenie Ukraińców pragnie wyobrazić sobie przyszłość.
Reżyserka Olha Zhurba komentuje intencje przyświecające powstaniu jej filmu słowami zaczerpniętymi z tomiku „Poems from the Loophole” autorstwa Maksyma „Dali” Kryvtsova - ukraińskiego poety i żołnierza, który zginął na polu bitwy 7 stycznia 2024 roku w wieku 33 lat: “When they ask me what war is, I’ll answer without hesitation: it’s names.” („Kiedy zapytają mnie, czym jest wojna, odpowiem bez zastanowienia: to imiona”).
